Met dit kabinetsbesluit over de Hedwigepolder vult Nederland zijn afspraken over herstel van de Westerschelde feitelijk niet in. Na een juridische strijd van zes jaar, maatschappelijke polarisatie en zwalkend overheidsbeleid, had dit de definitieve oplossing moeten zijn. Als deze polderruil doorgaat, vallen tal van ontwikkelingen stil en kan de inrichting van natuurgebieden niet naar behoren worden afgerond.
Aldus Jan Jaap de Graeff, algemeen directeur en Bjorn van den Boom, specialist Zuidwestelijke Delta, verbonden aan Natuurmonumenten.
Verschillende natuurorganisaties, waaronder Natuurmonumenten, gaven de afgelopen tijd aan open te staan voor alternatieven, mits ecologisch deugdelijk en reëel uitvoerbaar. Het alternatief van Bleker is een doodlopende weg, een ondoorzichtige warboel van maatregelen die ecologisch rammelen en grote schade toebrengen aan de natuur elders in Zeeland.
Met het alternatieve pakket maatregelen schuift Bleker de bestuurlijke pijn vooruit, zoals dat al jaren gebeurt. De enige zekerheid die er voor de inwoners van Zeeland in zit, is dat de onzekerheid en dreiging van ontpoldering nog minstens zes jaar zal voortduren.
Zwaartepunt van Blekers alternatief is de tweede fase met het ontpolderen van de Schorer- en Welzingerpolder. Daarmee spaart Bleker een van de jongste polders van Zeeland (de Hedwige is bedijkt in 1907) ten koste van een van de oudste. De Welzingerpolder behoort tot het zeldzame Walcherse oudland; een kleinschalig, middeleeuws polderlandschap met hoge cultuurhistorische waarde, dat altijd ontzien is bij grootschalige ruilverkavelingen.
Dat die polder volgens Bleker sowieso onder water zou verdwijnen voor de compensatie van de Westerschelde Container Terminal (WCT) is niet waar. Voor de WCT-compensatie zou slechts 30 hectare ontpolderd worden. In de overige 120 hectare zou, door binnendijkse natuurontwikkeling, het oorspronkelijke oudlandkarakter juist worden versterkt. Bleker zal het nu totaal onder water moeten zetten om aan het vereiste areaal te komen.
Daarna komt fase 3 waarin alsnog een (agrarische) polder wordt aangewezen en ontpolderd. Daarover doet Bleker bewust geen uitspraken. De consequentie is dat Nederland zijn afspraken over herstel van de Westerschelde feitelijk niet invult.
Voor Natuurmonumenten was de Hedwigepolder altijd een middel, en geen doel op zich. Doel is recht doen aan gemaakte afspraken. Natuurmonumenten staat open voor alternatieven. Die moeten wel geloofwaardig zijn; dat is dit voorstel niet. Vlaanderen en de Europese Commissie zullen dat ongetwijfeld doorzien. Beide hebben zich al kritisch uitgelaten. Na zes jaar onzekerheid zal het nieuwste hoofdstuk, helaas, weer niet het laatste zijn.
De integrale versie van dit opniniestuk is te lezen in de Volkskrant van 20 juni 2011.
De reactie van Winiva Demeester (Vlaanderen) is hier te beluisteren:
http://www.omroepzeeland.nl/169090/2011-06-20/vlaanderen-besluit-hedwig…