Afgelopen nacht(15 dec.) overleed op 69-jarige leeftijd Ton de Nooij, tot voor kort fractievoorzitter/raadslid voor GroenLinks in Vlissingen. Ziekte dwong hem te stoppen met dit werk; een groot verlies voor GroenLinks, want Ton was een integer en bewogen mens en kwam in het bijzonder op voor hen die minder kansrijk waren. In de raadsvergadering van 13 september 2012 werd er afscheid genomen van Ton. Daarbij werd hij onderscheiden met een ‘Groen Lintje’, dat hij ontving uit handen van burgemeester Roep van Vlissingen. Onze gedachten gaan uit naar zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen, die wij veel sterkte toewensen.

Fractie en bestuur GroenLinks Zeeland

Eerder plaatsten wij op deze website een item over het afscheid van Ton de Nooij van de gemeenteraad van Vlissingen, met een filmpje van het afscheid. De toespraak die hij hield is tevens de laatste bijdrage aan zijn weblog (zie verderop).

____________________________________________________________________________

In de media:

PZC: Oud-fractievoorzitter Ton de Nooij (GroenLinks, Vlissingen) overleden

Omroep Zeeland: Oud-raadslid Ton de Nooij (69) overleden

Mensenlinq.nl: overlijdensberichten

____________________________________________________________________________

Ton hield een weblog bij. Zijn laatste blog (uitgesproken tijdens zijn afscheid van de gemeenteraad) schreef hij op 13 september 2012, en willen we u niet onthouden:

Dubbel afscheid - weblog Ton de Nooij [Gepubliceerd op 14 september 2012]



Geachte voorzitter,

Van huis uit is mij geleerd, dat ik mij moest inzetten voor kerk, staat en maatschappij.

Bij mijn aanstelling als predikant in Vlissingen in 1981 hoorde een speciale opdracht: de vragen van de samenleving binnen de kerk aan de orde te stellen.

Al gauw kwam ik in aanraking met de discussie rond de kerncentrale Borsele en met de problemen rond de werkgelegenheid bij de Schelde. Bij de dreigende uitzetting uit ons land van twee Marokkaanse broers, die hun verdere familie al in Vlissingen hadden wonen, en het kerkasiel voor een Syrische familie leerde ik de harde kant van de vreemdelingenproblematiek kennen. Vanuit het arbeidspastoraat van de kerken kwamen de vragen van werk en baanloosheid en armoede op mij af.

Toen er na mijn pensionering in 2005 een beroep op mij werd gedaan om mij politiek in te zetten voor GroenLinks was er al een wederzijdse bekendheid. Alex Soplantila kende ik al sinds die uitzettingskwestie, Els Verhage nog langer, namelijk uit Stop Borsele.

Ik vond het een goede zaak om mijn langdurige ervaring nu op een andere manier in te kunnen zetten. De uitdagingen, waarvoor Vlissingen staat, wilde ik niet uit de weg gaan en in feite wil ik dat nog steeds niet.

Helaas, mijn lichaam weigert dienst en de dokters vragen mij dringend mijn aandacht nu vooral te richten op mijn gezondheid of wat daarvan over is.

Ik ben blij, dat ik mij zes jaar, eerst als commissielid en daarna als raadslid heb mogen inzetten voor een groener en socialer Vlissingen.

Niet al mijn idealen zijn in vervulling gegaan, maar ik heb de moed niet verloren.

Ik zie voor mij een kindvriendelijk Vlissingen, waar duurzaamheid de lokale economie stimuleert.

Ik zie voor mij een Vlissingen, waar de gedachtenis aan de weggevoerde Joden op gepaste wijze in ere wordt gehouden.

Ik zie voor mij een Vlissingen, waar de saamhorigheid en de zelfredzaamheid hand in hand gaan.

Ik zie voor mij een Vlissingen, waar mensen, die in 2007 onder de pardonregeling vielen, nu ze volop ingeburgerd zijn, ook genaturaliseerd kunnen worden.

Ik zie voor mij een gemeenteraad, die het belang van de gemeente stelt boven het partijbelang.

Ik wil de raadsleden, de commissieleden en de leden van het college danken voor het weerwerk, dat ze mij hebben gegeven. We zijn het niet altijd met elkaar eens geweest, maar we hebben elkaar wel altijd serieus genomen. De ambtenaren wil ik bedanken voor de ondersteuning achter de schermen bij de beantwoording van de vele vragen, die GroenLinks telkens weer stelt.

Alex Soplantila en Els Verhage wens ik moed en wijsheid toe voor de taak, die zij te verrichten hebben. In hen heb ik alle vertrouwen.

Het was mij een eer om raadslid van de gemeente Vlissingen te mogen zijn.

Dank u wel.